บทที่ 40

“แอดเดอลีน เราขึ้นไปดูเขากันเถอะ บางทีเรื่องมันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่เธอคิดก็ได้นะ”

“ฉันไม่ได้คิดในแง่ร้ายที่สุดสักหน่อย” แอดเดอลีนสวนกลับ พลางเดินเงียบๆ ไปยังทางเข้า

โคลเอ้รีบเดินตามให้ทันพร้อมกับกุมมือเพื่อนไว้แน่น

ฝ่ามือของแอดเดอลีนเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง

เมื่อพวกเธอเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย ก็มี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ